Casa de bonecas

Respectando plenamente o texto orixinal e o tempo histórico no que se desenvolve o drama (finais do XIX), o espectador actual ha ter reflectidos no escenario os conflitos do seu entorno cotián. Na complexidade dos micromundos que envolven a cada unha das criaturas do drama, a historia que cada unha delas arrastra, as súas frustracións, desexos e medos, está a nosa circunstancia diaria de cidadáns de finais do século XX.

O medo ó desemprego, a soidade, o culto ó diñeiro, as influencias do entorno social sobre o noso xeito de amar. A non afondada diferenza entre «matrimonio» e «amor».

E sobre todo, o tratamento da Muller polas leis, polo esposo, por ela mesma.

NOTAS DE HENRIK IBSEN PARA UNHA «TRAXEDIA ACTUAL»

No ano 1878, en Roma, Ibsen elabora este esquema, sobre o que posteriormente escribirá «Casa de bonecas»:

«Existen dous tipos de código moral, dous tipos de conciencia, un no home e outro completamente distinto na muller. No se entenden entre si; pero a muller é xulgada na vida práctica segundo a lei do home, como si non fose unha muller, senón un varón.

No drama, a esposa non sabe a qué aterse en relación co que é xusto ou inxusto; o seu sentimento natural por un lado, e polo outro a confianza na autoridade, déixana en total confusión.

Unha muller, na sociedade actual, non pode ser autenticamente ela mesma; é unha sociedade exclusivamente masculina, con leis escritas polos homes, con fiscais e xuíces que condenan a conduta da muller desde un punto de vista masculino.

Nora cometeu un erro e está orgullosa de telo feito; porque a impulsou o amor polo seu home, o desexo de salvarlle a vida. Pero o home atense á honorabilidade común segundo o código da sociedade e xulga o asunto desde o punto de vista masculino. Conflito moral. Agobiada e confusa, baixo o respecto á autoridade (o esposo), perde a confianza na súa razón moral e o seu dereito para educar ós fillos. Mágoa. Unha nai na sociedade actual pode morrer, como certos insectos, cando cumpriu a súa misión de propagar a especie. Amor á vida, ó fogar, ó marido, ós fillos, á familia. Intermitente axitación feminina de pensamentos. Súbita angustia e espantos periódicos. Todo soportado en soidade. A catástrofe aproxímase inexorablemente.

• Autor: Henrik Ibsen
• Traducción: Manuel Lourenzo
• Figurinos, mobiliario e tratamento do espazo escénico: Suso Montero
• Música: Nani García
• Deseño de Iluminación e espazo escénico: Xúlio Lago
• Fotografía: Xoán Piñon
• Unidade didáctica:
  Alexandrina Fdez. Otero
  Carme Manso Seijas e
  José E. Mateo Rodríguez
• Axudante de Dirección: Flor Maceiras
• Dramaturxia e Dirección: Xúlio Lago
• Intérpretes:
  Nora…………………….María Barcala
  Helmer…………………Marcos Vieitez
  Cristina…………………Rosa Alvarez
  Doutor Rank………….Gonzalo M. Uriarte
  Krostag ………………..Antonio Francisco Simón
  Ana María………………Flor Maceiras
• Técnicos de Escena:
  Antón Arias
  Xosé M. Molinos